Fryzjer

Przedstawiam Wam już prawie wakacyjną, kolejną  przygodę naszego ulubieńca Mikusia. 

Podczas wakacji, ruszają prace nad wydaniem kolejnej części książeczki o przygodach pieska, ponieważ pobiła ona wszelkie rekordy popularności wśród małych i nie tylko - czytelników.

Mam już prawie komplet ilustracji wykonanych przez dzieci, a ten rozdział to niespodzianka na jutrzejszą Noc Bibliotek

W tym miejscu Teodor robi się na bóstwo

    

salon "Hultaj"

    

Pawełek nie miał już zbyt wiele prac domowych, ponieważ rok szkolny

dobiegał  końca. Bawił się  na dywanie z Mikusiem w jego ulubioną zabawę, czyli w turlanie.

Tata oglądał coś w telewizji, mama karmiła Marysię, a babcia rozwiązywała krzyżówki.

Wszyscy byli zmęczeni upalnym czerwcowym dniem i w salonie panowała cisza.

Czasem tylko Mikuś szczekał, kiedy Pawełek zbyt długo nie częstował go jego ulubionym psim ciasteczkiem w nagrodę za dobrze wykonany przewrót przez swój grzbiet.

- Ciekawe czy wiecie, bo ja wiem, ale nie powiem – pierwsza przerwała ciszę babcia. Podnosząc wzrok znad gazety z krzyżówkami.

- Psi fryzjer – przeczytała powoli.

- Ale o co chodzi mamo? – zapytał tata Pawełka

- Hasło do krzyżówki – „psi fryzjer” na siedem liter.

- Hmmm , bo ja wiem, zamyślił się tata – pojęcia nie mam.

Tata spojrzał na mamę, ta uniosła ramiona dając znak, że też nie wie,

Pawełek zastygł w bezruchu, bo nie miał pojęcia , że psy mają w ogóle fryzjera.

- Tak myślałam – babcia uśmiechnęła się łobuzersko zadowolona z tego , że udało jej się wszystkich zaskoczyć.

- G R O O M E R- przeliterowała.

- Iwonko, wiedziałaś ? – tata spojrzał na mamę.

- Teraz już wiem – dziękuję mamo, człowiek uczy się całe życie.

- Właśnie, ten pies powinien iść do fryzjera - powiedziała babcia stanowczo, patrząc znad okularów na Mikusia.

- Oj mamo, jeszcze tego brakowało, pies i fryzjer – tata  żartował z pomysłu babci.

- Krzysiu, przecież to jest foksterier tak? Foksterier szorstkowłosy tak?

- Tak mamo i?...

- Pogłaszcz go i powiedz czy czujesz jego szorstki włos, bo ja jakoś nie – babcia zdawała się być pewna tego co mówi. Pawełek od razu Mikusia pogłaskał badawczo

– Babcia ma rację, on jest miękki jak baranek.

- I o to chodzi, kochani foksterier powinien być dwa, a nawet trzy razy w roku trymowany – wszyscy teraz patrzeli na babcię z otwartymi ustami.

- Skąd mama to wszystko wie ? – zapytała zdziwiona mama Pawełka.

- Ma się laptopa i czyta się o tym i o owym – babcia zarumieniła się jak mała dziewczynka

– Poza tym pamiętam, kiedyś w sąsiedztwie miałam foksteriera i zawsze dziwiłam się, że on od czasu do czasu wygląda , jakby nagle psa podmieniono. Potem dowiedziałam się, że właśnie wrócił od fryzjera.

- No masz , ale mi teraz głupio Mikusiu – tata wziął pieska na kolana, gdyby nie babcia, to byś stał się barankiem, a  nie eleganckim psem i w dodatku szorstkowłosym.

- Trzeba poszukać w takim razie w okolicy psiego salonu.

- Chyba, że mama już znalazła – tata Pawełka spojrzał badawczo na babcię.

- Nie, teraz dopiero mi ten pomysł do głowy wpadł, przy okazji rozwiązywania krzyżówki.

Potem wszyscy skupili się nad ekranem komputera i szukali psiego salonu. Okazało się, że było ich sporo w okolicy, ale wszystkim zdecydowanie przypadła do gustu nazwa salonu „ Hultaj” i tata miał nazajutrz zamówić dla Mikusia wizytę.

- Wszystko sobie jestem w stanie wyobrazić, ale nie Mikusia siedzącego w fotelu u fryzjera – mówiła mama zamyślona.

- Iwonko, tam jest specjalny stół, a nie fotel – tata ze śmiechu dostał czkawki. Tylko Mikuś nieświadomy niczego, przegryzał swoje ulubione psie ciasteczka.

Z ustaleniem terminu wizyty, nie było łatwo, ponieważ taka praca nad pieskiem trwa parę godzin i trzeba umawiać się z dużym wyprzedzeniem.

W końcu jakoś się udało i wizyta Mikusia w salonie miała odbyć się za dwa tygodnie, akurat w pierwszym tygodniu wakacji.

Dobrze, że się tak stało, ponieważ Pawełek był gotów z powodu tej wizyty opuścić szkołę, nie wyobrażał sobie, że puści przyjaciela samego.

Pani groomerka, powiedziała jednak, że należy pieska zostawić, ona się nim zajmie, a później zatelefonuje i da znać, żeby go odebrać.

Po dwóch tygodniach, nastąpił  dzień, w którym Mikuś miał po raz pierwszy w swoim życiu odwiedzić salon fryzjerski.

Tata przygotował dla Mikusia z tyłu samochodu specjalne miejsce i wraz z Pawełkiem pojechali.

Na miejscu okazało się, że salon był wypełniony pucharami, ponieważ było tam bardzo elegancko i wyjątkowo. Pawełkowi kamień spadł z serca, gdy okazało się jak Mikuś przyjaźnie merdał ogonkiem i wcale się nie bał, a wręcz przeciwnie. Widać było, że to miej bardzo mu się  tam spodobało.

Pani fryzjerka, umówiła się z tatą Pawełka tak, że jak piesek będzie gotów to należy po niego przyjechać. Wcześniej oczywiście da znać.

Chłopcu trochę szkliły się oczy i chciało się płakać, ponieważ nigdy jeszcze nie zostawiał przyjaciela samego na dłużej, ale to miejsce budziło w nim wyjątkowe zaufanie.

Przez cały ten czas, nie mógł znaleźć sobie żadnego zajęcia, bo jego myśli ciągle były tam w salonie razem z pieskiem i ciągle pytał taty, czy może już był telefon. W końcu się doczekał i szybko, znowu razem z tatą  pojechali do salonu.

W salonie okazało się, że Mikusia nigdzie nie ma i wbrew przewidywaniom Pawełka , piesek wcale nie rzucił się w jego ramiona stęskniony. Jakby nigdy nic, bawił się w kąciku gumową świnką – zabawką, która była przeznaczona do piesków odwiedzających to miejsce.

Mikuś był tak zaaferowany piszcząca świnką, że nawet nie zauważył , kiedy Pawełek wraz z tatą po niego przyszli.

Z wielkimi oporami opuszczał wygodne posłanko, w którym tak doskonale się bawił i widać było, że wcale nie chce mu się wracać do domu.

Pawełek z jednej strony się cieszył, że wszystko tak łagodnie przebiegło, a z drugiej strony, czuł w sercu lekkie uczucie zazdrości.

- Babcia miała rację – powiedział tata, wskazując na Mikusia – inny pies, zobacz jaki czysty i elegancki.

- Teraz prosto na wystawę psów - zażartowała pani Ania, groomerka.

- Nie, nie, lepiej nie  – od razu zaprotestował Pawełek, pomyślał, że nie będzie przyjaciela na żadne wystawy woził.

Po długich oporach, tata zapakował pieska do samochodu i wrócił jeszcze, żeby uregulować rachunek.

Pawełek  wychodząc z salonu o mało na nadepnął na… Mikusia, ponieważ ten szybko się wydostał i w mgnieniu oka był z powrotem na posłanku z różową, piszczącą świnką w zębach.

- No nie, Mikuś czy ty tutaj zostajesz?- śmiał się tata i w końcu musiał pieska wziąć na ręce, aby go donieść do samochodu.

Po drodze zatrzymali się przy sklepie zoologicznym i kupili pieskowi nie świnkę, ale piszczącego kurczaka ,żeby mógł dalej w domu się bawić.

     Wyszło na to, że wizyta Mikusia u fryzjera, wcale a wcale nie przysporzyła pieskowi stresu, tylko dobrą zabawę, a po powrocie do domu widać było, że czuje się znacznie lepiej, gdy z jego grzbietu zniknęła spora ilość ciężkiej sierści.

Ożywił się i skakał tak radośnie,  jakby znów był maleńkim szczeniaczkiem.

Odpoczynek Teodora  podczas mycia okien

A to prawdziwy MICK
- przyjaciel Teodora z Berlina

Mikuś z Berlina