Bajka o czasie


Na początku Stwórca dał człowiekowi
czas
i drugiego człowieka
który na wspólne czasu spędzenie
obok zawsze czeka
Na początku ludzie w jednym kierunku szli
i zawsze dla drugiego
otwarte były drzwi
Wspólne były rozmowy 
wspólne nawet było śpiewanie
a wieczorami wspólne radosne 
biesiadowanie
I to Stwórcy chyba się podobało
bo czasu się wcale wtedy nie marnowało
Potem nie wiadomo z jakiej przyczyny
człowieka obok 
zastapiły maszyny
A czas stał się walutą niedogonioną
przez wszystkich najbardziej w świecie 
upragnioną
I czas się skurczył 
całkiem go  człowiekowi brakuje
a inny ciągle w ekran z nadzieją się wpatruje
 Wpatruje się w ekran telefonem zwany
 i coraz bardziej czuje się
odrzucany
"Zadzwonię wieczorem", "jestem na spotkaniu"
i człowiek tak spędza  wieczory 
na czekaniu
I tak czas znika w próżnię odlatuje 
a człowiek nawet nie wie co tak naprawdę 
marnuje 
Stwórca cierpliwie przygląda się z góry
rozsuwa chmury i z niedowierzaniem
głową kreci 
A przecież na początku miał takie dobre chęci
I myśli że tak mało przecież trzeba  
by drugiemu człowiekowi 
uchylić rąbek nieba 



25 komentarzy:

  1. Gabrysiu, pasuje także na Waszą rocznicę, bo przecież ten Wasz wspólny czas to nie mógł być zwykły przypadek, tylko ktoś w tym maczał palce:-)
    To prawda, sama pamiętam, że kiedyś wpadało sie do kogoś na plotki, kawę bez uprzedzenia lub spotkanych znajomych zabierało sie na kawę do kawiarni.
    Dziś, mimo Internetu i telefonu nie jest to takie proste, ale tez nasza praca często wymusza pewne zachowania, co nie usprawiedliwia odseparowania się od spotkań, bo dla chcącego...
    Życzę wielu wspaniałych chwil we dwoje, a 13ka niechaj będzie szczęśliwa :-)
    Ludzie nie tylko dar w postaci czasu zmarnowali...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mam nadzieję Asiu, że ta 13 tka będzie nowym otwarciem dla kolejnych szczęśliwych „zbiegów okoliczności” :) Zakończył się rok trzynasty, w którym faktycznie różnie bywało - szczególnie ze zdrowiem więc teraz już będzie tylko lepiej. A tych czasów o których piszesz bardzo mi żal. Sama nieraz siedzę i czekam po sms- ie o treści „ zadzwonię wieczorem”i tak koło północy myślę - fakt - nie napisano którym wieczorem ;)

      Usuń
  2. Gabrysiu, bardzo ważny temat poruszyłaś - czas nam ciągle ucieka, jakby szybciej biegł. A mnie się wydaje, że sami się do tego przyczyniamy, angażując się w zbyt wiele spraw, nie przywiązujemy uwagi do tu i teraz. Do życia, które ucieka:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Pięknie to napisałaś Iwonko. technika ułatwić ludziom życie , a okazuje się że nasze mamy, babcie ręcznie prały, paliły w piecach a za telefon służyły dzieci które ewentualnie biegły przodem sprawdzić czy jest ktoś w domu , gdy się szło w odwiedziny - miały więcej wolnego czasu niż ludzie nam współcześni.

      Usuń
  3. Ten uciekający czas... Odwieczny problem :-( Może za dużo chcemy od życia? Teraz tyle bodźców dookoła, czytamy jak to niektórzy potrafią robić pięć rzeczy naraz, przy czym zawsze mają wszystko dookoła lśniące, czyściutkie i uporządkowane, a same wyglądają jak z żurnala. A może to nieprawda? Może te osoby tylko udają, chciałyby tak, ale to przecież niemożliwe. A my nakręcamy się takimi wizerunkami i mamy do siebie pretensje, że dajemy z siebie tak mało.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nie wiem Gaju jak to jest, ale zawsze jest coś za coś. Przypomniały mi się słowa jednej mojej znajomej 😊Zamieszkała w nowym miejscu i postanowiła zawrzeć znajomosci z nowymi sąsiadami. Opowiadała, że najpierw obserwowała z zewnątrz firanki. Jeśli były śnieżnobiałe i wisiały idealnie jak w żurnalu, tam nie wchodziła bo stwierdziła że tam napewno na znajomosci nie ma czasu 😊 A co do czasu Gaju kto to powiedział " Kto kocha, zawsze ma czas" ? Nie uważasz ze tak jest?

      Usuń
    2. I to z firankami, i to o miłości - przychylam się :-)

      Usuń
  4. To prawda, ludzie kiedyś byli bliżej siebie,mieli więcej czasu, chociaż tych wymyślnych maszyn nie posiadali. A teraz... może gonimy za zbyt wieloma sprawami, ciągle się gdzieś śpieszymy... Może nie potrzebnie;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A nieraz przychodzi chwila zadumy , a wtedy już jest za późno . Wszystko można odzyskać oprócz czasu ... Kiedyś przeczytałam takie zdanie, że największym prezentem dla drugiego człowieka jest czas mu poświęcony i tak jest , bo jest to naprawdę rzadki i wyjątkowy prezent

      Usuń
  5. Gabrysiu, Twój wiersz jest tak bardzo na czasie. Pięknie ujęłaś w nim dzisiejszy świat, który z jednej strony szczyci się zdobyczami techniki a z drugiej - jakże bardzo ta technika oddala człowieka od człowieka.
    Pozdrawiam ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Takie też mam odczucia - wszystkiego... chłodnego na nowy tydzień :)

      Usuń
  6. Lubię takie bajki !!! Celnie trafiłaś Gabrysiu - prosto w nasze obecne czasy. Ludzie oddalają się od siebie - jakby na to nie patrzeć. Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jeden plus jest taki, że odległość już nie taka straszna i ktoś kto jest daleko, praktycznie w każdej chwili może być blisko. Ale pamietam tez czas kiedy ktoś kto powinien być blisko, był obecny tylko ciałem a właściwie plecami , a cała reszta była zupełnie gdzie indziej...

      Usuń
  7. Czasu mamy tak niewiele, a tak bardzo go trwonimy, nie umiemy wykorzystywać dobrze.
    Nie żyjemy tu i teraz, tylko cały czas przewidujemy, martwimy się, rozmapiętujemy... albo żyjemy w nierealnym świecie telefonów, komputerów... wszystko online...
    Brakuje nam drugiego człowieka, realnych relacji...
    Pozdrawiam serdecznie, poniedziałkowo!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Pięknie to napisałaś ❤️ Pozdrawiam również serdecznie

      Usuń
  8. Wydaje się nam że zabijamy czas robiąc rzeczy nieistotne a to czas zabija nas ...

    OdpowiedzUsuń
  9. Wiersz trafiony w punkt! ;)
    Technologia się rozwinęła, rozwija ciągle. Ciągle nowe sprzęty się pojawiają, gadżety, byle pieniądze były. Byle przynosiły dochód producentom. A ludzie się od siebie oddalają, zamiast zbliżać. Relacje międzyludzkie są coraz bardziej marniejsze. Od czasów stworzenia wiele się zmieniło u ludzi. Ciekawe, czy Stwórca się tego wszystkiego spodziewał...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ludzie dają się w to wszystko wkręcać, jak marionetki. Myślałam o tym co napisałaś o Stwórcy... faktycznie ciekawe. Dał ludzikom wolną wolę no i poszli swoją drogą. Ciekawy temat do rozważenia :) Pozdrawiam :)

      Usuń
  10. Jak zwykle piękny i bardzo refleksyjny wiersz☺

    OdpowiedzUsuń
  11. To straszne jak mało czasu mamy dla innych. A dla siebie? Dla swoich pasji? Każdy dzień przemija szybciej od drugiego, a my spędzamy go najczęściej bezsensownie. Masz rację Stwórca dał nam bardzo, bardzo wiele, ale z niewiadomych względów zawiązaliśmy sobie oczy i nie widzimy tego, co prawdziwe i piękne.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Pięknie napisałaś...Wiele inspiracji do codziennego życia czerpię z Twojego bloga Agnieszko, nawet nie wiesz jak bardzo są mi potrzebne. Masz na mnie dobry wpływ ;)

      Usuń
  12. Gabrysiu,dziękuję Ci,to niesamowite,że możemy sobie pomagać, bo ja z kolei z wielką przyjemnością odwiedzam Ciebie. Piszesz wiersze przecudnej urody i do tego trafiają prosto w moje serce.:)

    OdpowiedzUsuń

Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.