Żurnalowe Święta...

Do stworzenia tego wpisu, natchnęła mnie Olga na swoim blogu.

KLIK

Wczoraj wieczorem,  tak sobie wieczorem siedziałam

 i rozmyślałam, nad tym co jest, nad tym co było i nad tym, co być może jeszcze będzie.

 I doszłam do bardzo ciekawych wniosków.

Po pierwsze , że ( tu zacytuję Olgę) „ nieidealnie, ale po naszemu” jest po prostu cudownie.

Szczerze, z miłością, bez spinania się, a przede wszystkim bez lęku.

Lęku, z którego wyleczyłam się dopiero niedawno.

 Lęku przed tym, co powiedzą inni, jak mnie ocenią i co wypada, 

a co nie.

I czy zasłużę na dobre słowo, czy może na ludzkie potępienie :)

Gdy tak obserwuję żurnalowe zdjęcia na portalach społecznościowych, to chce mi się i śmiać

 i płakać jednocześnie.

Płakać z żalu nad ludźmi, którzy za wszelką cenę muszą, koniecznie muszą udowadniać światu - że ich choinka jest najpiękniejsza,

 ich dzieci najpiękniej ubrane, a ich rodzinna sielanka po prostu bije wszystko na łeb na szyję.

Ja wiem, co za takimi przesłodzonymi zdjęciami może się kryć. 

Wiem to i nikt mi tego nie odbierze.

Żal mi - szczerze żal , że tak niewiele osób potrafi zatrzymać to wszystko dla siebie.

Ktoś kiedyś powiedział „ im głośniejszy krzyk na portalach - tym większy krzyk w człowieku” o uwagę, o lajki i o potwierdzenie swojej wartości. 

A przede wszystkim, krzyk lęku i strachu.

I  ja też mam zdjęcia... dużo zdjęć... do których sama się uśmiecham i zaglądam do nich - ukrytych w sercu - nie raz.

I pewnie będę przez cały najbliższy rok do nich zaglądała i się uśmiechała.

Kochani, nie porównujcie się, a już broń Panie Boże nie miejcie żadnych kompleksów, że nie macie się czym pochwalić - bo może choinka nie taka, albo macie na tyle oleju i rozsądku w głowie, 

by nie skazywać swoich dzieci, na dożywotnie istnienie w sieci, w różnych przebrankach. 

Tak nawiasem mówiąc, to tylko w naszym kraju panuje taka lekkomyślność i nie jest to jeszcze prawnie zabronione, no ale czego się nie robi dla kilku lajków..? 
(Gdzieś przeczytałam artykuł o pedofilii w sieci - był przerażający).

Chciałam się podzielić jeszcze jednym odkryciem, odnośnie zeszytów, które widzicie na zdjęciach. 

W tym roku w końcu udało mi się solidnie zapisać cały zeszyt, którego prowadzenie zaczęłam w Sylwestra - wpisując tam swoje marzenia.

Muszę z zadowoleniem stwierdzić, że większość z nich została „ odhaczona”, choć wydawały się całkiem nierealne.

Wczoraj też, czytałam swoje wpisy z początku roku i doszłam do wniosku, że zrobiłam milowy krok.

Sama siebie z tych pierwszych wpisów, nie poznaję :)

To był rok naprawdę magiczny i dlatego zachęcam Was,( jeszcze zdążycie )do zakupu takiego magicznego zeszytu, z którego potem dowiecie się sporo o sobie:) 

Ten z lewej jest prawie cały zapisany, a ten z prawej czeka na Sylwestrową noc :) Sami przyznacie, że jest tak piękny jak marzenia , które można tam wpisać.

Życzę Wam dobrego świątecznego czasu - nie dla sieci

 - dla siebie i dla tych , którzy obok. 

Ze swojej obserwacji powiem, że lepiej się żyje -  gdy się  do sieci nie zagląda:)