Rutyna - tylko tyle?

Jakoś ostatnio mnie wena poetycka opuściła, chyba w sen zimowy zapadła - a klawiatura woła - co zrobić? 

Podzielić się chciałam z Wami tym, co ma teraz ogromne znaczenie - nazywa się to „ rutyna” .

Może ktoś i nudą by to nazwał - lecz nie ja.

Dla mnie taka właśnie "nudna" powtarzalność, plus do tego 

po prostu spokój - równa się szczęście. 

Nic więcej. Poranna kawa - prawie o tej samej porze, potem obowiązkowy spacer do lasu, który jest niby taki sam, a jednak codziennie inny, w zależności, co mu tam niebiosa zgotują. Jednego dnia buty grzęzną nam w błocie i dochodzimy do wniosku, że tych „ leśnych” butów nie warto myć,

 a następnego - wszystko pokryte białą śnieżną kołderką

 i buty myją się same.

Mamy z mężem taki właśnie poranny rytuał, który teraz w tym dziwnym czasie sprawdza się na sto procent. 

Śniadanie, kawa i las - a potem dopiero zaczyna się dzień. 

Czasem - gdy moja młodsza - pracująca w Hospicjum przyjaciółka z tej samej ulicy - ma wolne - kolejny spacer do lasu, połączony z niekończącymi się rozmowami - odbywa się popołudniu.

Nie ma dnia, bym za ten las wdzięczna nie była.  

Jest on dla nas kinem, teatrem salą koncertową, a nawet kawiarnią, gdzie można skonsumować, coś co zabrało się z domu, by z sił nie opaść. 

Mamy też miejsce , w którym od listopada do marca - zostawiamy zwierzątkom przysmaki i one doskonale o tym wiedzą. 

                                                                               To z dzisiejszego spaceru

Kiedyś dwie małe sarenki - jak się nam wydawało - na „czatach” stały i gdy się zbliżaliśmy do tej „ stołówki” 

pobiegły chyba resztę zawiadomić, że śniadanko nadchodzi. Na szczęście teraz nie ma w lesie zwierzątek zainteresowanych naszą krwią - tych było latem w nadmiarze - o czym  naocznie

 i naskórnie przekonała się m. in.  Jotka - pamiętasz Asiu nasz spacer?

Rutyna… wydawało by się, że nic nudniejszego :)

O taką rutynę - proszę każdego wieczora, gdy zasypiam 

i dziękuję za nią rankiem gdy oczy otwieram.

Na ten czas - dziwny i niewiadomy - dobrze jest mieć coś - co jest bezpieczną oazą. 

Podzielcie się proszę - czy macie swoje „oazy”?