Plany na Rok następny

Poświąteczny czas to czas przemyśleń, podsumowań i planowania.

Chciałam przedstawić mój blogowy i nie tylko plan na Nowy 2016 rok.

Od jakiegoś czau mamy z mężem taki zwyczaj, że w Sylwestra każdy bierze do ręki kartkę i długopis i rysuje swoje marzenia i plany na Nowy Rok.

Mój mąż maluje ogromne grzyby, jeszcze większe ryby, pokaźny plik banknotów, symbole miejsc do których chciałby pojechać i przekreśloną placówkę służby zdrowia :)

Ja maluję zazwyczaj to co chciałabym zmienić w domu, dłuuugą kolejkę pacjentów na masaże refleksologiczne stóp, pełne biblioteki czytelników biorących udział w wieczorkach autorskich, zdrową tarczycę, domek w Prowansji i stół za którym siedzą wszystkie bliskie mi osoby, a które do tego stołu mają "bardzo daleko”.

W tym roku dojdzie nowość, a mianowicie leżąca w księgarni… moja książka, którą piszę od jakiegoś  czasu.

Tak dobrze widzicie - książka pisana prozą.

 Dziękuję pani Beatce, chociaż nic więcej o niej nie wiem poza tym, że ma na imię Beata za to,że kiedyś 

w komentarzu napisała, że czeka na moją książkę.

To był punkt wyjścia, a potem to już poleciało. 

Tematu Wam nie zdradzę, powiem tylko, że nie jest on łatwy i dla wielu może kontrowersyjny. 

Ktoś jednak musiał się tego podjąć, a że zawsze byłam uważana za osobę odważną - wypadło na mnie :)

O tym że można życie w pewnym wieku zacząć od początku to pewnie już wiecie, ale dlaczego niektórzy mają prawo dla „kariery" odrzucić drugiego człowieka, którego najpierw uzależniają od siebie poprzez sprytną manipulację  i nie zastanawiają się co z nim będzie dalej.

Temat prześladuje mnie od bardzo dawna i ciągle dochodzą nowe fakty i doświadczenia w tym temacie innych osób. 

Nauczyłam się obserwować i obserwuję i chyba nie potrafię już dłużej milczeć.

To tyle z uchylonego  rąbka mojej tajemnicy. 

Resztę poznacie - mam nadzieję w Nowym nadchodzącym Roku.

Na blogu też będzie parę zmian. Zauważyłam, że kiedy piszę prozą - więcej Czytelników wpisuje swoje komentarze, a ja prowadzę bloga głównie dlatego, by prowadzić dialog. 

Dlatego specjalnie dla Czytelników, którzy pod wierszem … niekoniecznie… będę częściej pisała prozą 

Obiecuję rozwijać się także w tworzeniu dla dzieci, ponieważ pokochałam spotkania z dziećmi i wygląda na to, że w przyszłym roku będzie ich całkiem sporo.