Jakoś tak...



Jakoś tak... 

smutno 

uśmiechać się samymi

 oczami

Jakoś tak...

 tęskno za serdecznymi 

uściskami

Niełatwe chwile 

niełatwy próby czas

Ile jeszcze w nas

zostanie serdeczności

Ile  miłości

uda się nam ocalić 

Bo kiedyś jeszcze przecież

będziemy się do siebie

uśmiechali

Radośnie z daleka do siebie 

machali

Bo kiedyś jeszcze 

 uściski niezbędne do życia 

nie będą w marzeń sferze

Mocno w to wierzę




16 komentarzy:

  1. Uściski naprawdę są niezbędne do życia!
    Gdy po pierwszym lockdownie spotkałyśmy się z koleżanką, to padło hasło: pier...lić pandemie, muszę cię przytulić!
    Mądry wiersz!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. I to jest dobre podejście, czytałam gdzieś, że w najbliższym czasie ma być cały dzień przytulania - na przekór...

      Usuń
  2. Ja też w to wierzę, straszna sprawa z tą pandemią...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. I z tym wszystkim, co jej towarzyszy - rzekłabym z " chorobami współistniejącymi"

      Usuń
  3. Najważniejsze to nie tracić wiary i nadziei w to, że jeszcze będzie normalnie. Jeszcze będzie przepięknie. 😊

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mam wrażenie, że staje się to coraz trudniejsze, ale kto jak nie my Aguniu... damy radę :)

      Usuń
  4. I ja w to wierzę Gabrysiu. Przyszedł czas na naukę cierpliwości, to wyjątkowo trudna próba ale musimy być silni i przetrwać. Zresztą, cóż innego możemy zrobić:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. My przetrwamy Ewuniu, w to nie wątpię - żal mi tylko tych wszystkich, którzy w takich warunkach dopiero wchodzą w życie... ściskam serdecznie

      Usuń
  5. I chciałabym wierzyć w to, że wróci beztroski czas, taki codzienny jaki znałyśmy do tej pory. Z codziennymi sprawami. Jest jednak ciężko nawet o tym myśleć, ale będzie taki czas. Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ma też taką nadzieję, ile spraw takich oczywistych - człowiek nie doceniał - gdy miał je w zasięgu ręki - prawda? Pozdrawiam ciepło

      Usuń
  6. dobro musi wygrać i zawsze ostatecznie wygrywa... Wierzę... mam nadzieję...

    OdpowiedzUsuń
  7. Smutny to czas i trudny. Z tymi uściskami jest jak ze zdrowiem. Gdy to wszystko mamy - to tego nie doceniamy, ale gdy nagle nie wolno... to bardzo nam tego brakuje. Mam nadzieję, że wygramy jednak tą walkę . Pozdrawiam Gabrysiu :)))

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Prawda Uleńko? Pięknie to napisałaś- ściskam serdecznie

      Usuń
  8. Musimy wierzyć że "jeszcze będzie dobrze".
    Pozdrawiam serdecznie Gabrysiu

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Pozdrawiam Stokrotko, z nadzieją na powrót świata - jaki znamy .

      Usuń

Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.