Audycje radiowe

Niespodzianka na niedzielne popołudnie:)

Zamieszczam poniżej dwa linki do dwóch audycji Radia Szamotuły, w których

 Pan Paweł Bączkowski - prowadzący audycję, przepięknie czyta moje wiersze.

Oczywiście polecam wysłuchanie całych audycji, a kto nie ma czasu to wierszy posłuchać może 

w obydwu audycjach mniej więcej w okolicach 47 minuty.

Ja jestem zachwycona interpretacją Pana Pawła

 i postaram się przekonać Go, żeby nie robił już żadnego castingu na recytatora :)

Audycja marcowa

Audycja kwietniowa

Troska

Troska w środku lasu

smętnie wpatrzona w dal

spacerowała...

Zatroskana, 

wcale nie zauważała 

wiosny w koło

Usiadła na pniu. 

przed leśną kapliczką 

Krokusy uśmiechały się do niej

nieśmiało,

a ona smutnym spojrzeniem

jakby niewidzącym

gdzieś w dal…

I tylko ptaki na całe gardło

przypominały

„nie troszczcie się zbytnio…”

Spojrzała w niebo

W jej  oczach odbiło się 

słońce na niebieskim tle

To nie czas na troski 

- pomyślała

i ruszyła przed siebie

odmieniona...

Czas pożegnań i podziękowań

Za cały miniony tydzień dziękuję wszystkim tym, których spotkałam na swojej drodze po raz pierwszy i po raz kolejny.

Moniko Tobie dziękuje szczególnie za to wszystko, co po raz kolejny wniosłaś w nasze życie.

Niechaj ten wiersz będzie  moim podziękowaniem.

Pod wierszem można zobaczyć film mojego autorstwa, aby przeżyć to jeszcze raz...

Dzień pożegnania

ma to do siebie, że smutkiem

zagląda w oczy

Od samego rana

próbuje poukładać,

całe bogactwo

darów otrzymanych

I nie bardzo potrafi sobie z tym poradzić

Ukryta w nim melancholia,

rozprasza myśli jeszcze do końca 

 nie poukładane

Serce moje nasiąknięte jak gąbka

dobrem, miłością,

serdecznymi uściskami

i łzami wzruszeń, 

musi przez chwilę zatrzymać mijający czas

i zapisać go w pamięci

A  potem powoli odtwarzać 

i wzrastać...

Zaproszenie

wtorek 17.03 godz.10.30​

​Filia biblioteczna nr 7

Mysłowice, ul. Oświęcimska 8

Nowy dzień

Wisła

Spokojem serca wypełnione 

- chwile

radosnego oczekiwania

W sercu zamknięte -

- nuty pogodnej melodii...

I wtedy...

przychodzi chwila

podarowanego nowego dnia

Uśpiony ptak wdzięczności,

po raz kolejny

frunie prosto w niebo,

by melodię wyśpiewać

radosnym trelem

O tym, że

po zimie wiosna przychodzi

Taka jest kolej... 

Tu na ziemi

Taki jest dar odwieczny

Nie ma tęczy bez łez

Nie ma wiosny bez zimy

I nie ma miłości

bez codziennego trudu,

jej pielęgnowania...

Kobiece serce

Fot. Bożena Kabat

Kobiece serce ufnie,

jak pąk ku wiośnie pędzący 

Na oślep…

Bo miłość… 

Bo tyle jej ma,

 że dzielić się pragnie,

 A jej ciągle przybywa

Zranione słowem niepotrzebnym

nie raz... 

Kuli się, z zimna drży,

jak przedwcześnie wyrwane

z korzeniami,

 wiosenne tulipany

Im bardzie zranione,

tym szybciej otrząsa się

w pośpiechu

I dalej kochać pędzi

Dalej na oślep

Na nic mu kolejna nauczka

Takie już jest

Każda blizna w boju poniesiona,

czyni je mężniejszym

Odchodzenie

Odchodzenie

zawsze boli tych, którzy 

tutaj zostają

Łzy... smutek…pustka…

Odchodzenie

Bez możliwości powrotu

Bez ostatniego spojrzenia

Bez czułego objęcia

Odchodzenie…

Czy Tam jest jeszcze tęsknota?

Czy Tam można obejrzeć się wstecz?

Czy łzy opuszczonych

Tam jeszcze coś znaczą ?

Bo przecież jest piękniej…

radośniej…

A może Tam już jest wiosna?

i nie ma pozimowego błota?

A tutaj jakby ziemia zmieszała się ze łzami

I nie wiadomo,

czy odchodząca zima

bardziej płacze

Czy ci, którzy w nagłej pustce

nie bardzo potrafią zobaczyć,

nowy porządek świata...