Rozmowa z Bogiem

Próbowałam rozmawiać 

z Bogiem 

Trudna to była rozmowa 

Ciężko się mówi do kogoś, 

kto nieustannie się 

chowa 

Słowa oporne składałam, 

w zdania poprawnie brzmiące 

A On w odpowiedzi pokazał, 

na niebie 

chmury płynące 

Zasnęłam rozmową zmęczona 

i ciągłym słów dobieraniem 

Wysłuchaj mego milczenia, 

skoro tak wolisz... 

Panie

Rachunek sumienia

Zapomnienia 

nie da się kupić

Nie da się w obojętności spojrzenia,

w doskonale wyćwiczonej roli

cofnąć słów  

kiedyś

 wypowiedzianych

Czyny i gesty...

 to wszystko kiedyś wróci

Nie w tym, to w następnym pokoleniu

W najmniej oczekiwanym momencie,

zapuka przeszłość

do Twoich drzwi

i to co zniszczyłeś,

trzeba będzie naprawić

Z sumieniem stanąć twarzą w twarz

tak, jak z niespodziewanym gościem, 

który opowie Ci - całą - o Tobie 

prawdę

Trzeba będzie ze sceny zejść,

ze spuszczona głową

i zakończyć  ten spektakl

Bo nikt już braw bił nie będzie 

Zamyślenie

Kolorowy motyl - na parapecie

zdziwiony,

że okno nie odsłonięte

Zamyśliłam się...

Tak bardzo się zamyśliłam,

że nie zauważyłam

radosnego motyla

A może on mi się tylko przyśnił?

Moje zamyślenie,

jak zimowy sen

rozsiadło się w cieple kominka

Użalało się nad zimnem w koło

Jeszcze trochę i zaspane,

na drugi bok, by się przewracało

w czasie, 

kiedy motyl swoimi barwami

okno zamienił w witraż 

odbijający

słońce nadziei

Dzisiejszym Solenizantkom i nie tylko :)

Sercem malowany

pejzaż słonecznych barw 

na życie,

na  każdy następny dzień,

na wieczorne zadumania

Słonecznych promyków garść

i ciepłego przytulenia,

na chłodniejsze chwile

Zapełnione tęsknotą

za latem...

za ciszą...

za życzliwością...

Na dziś, na jutro, na pojutrze

na dzień, noc,

na radosne poranki 

i wieczory przy kubku 

melancholii spędzone

Jak wiosenne kwiaty

ledwie przebudzone ze snu,

pełne nadziei

życzenia niesione w dal

Jak anielskie zagubione 

piórko

Nadbużańska opowieść

Nad Bugiem

jeszcze nigdy nie byłam

Muszę Wam opowiedzieć, co tam zobaczyłam

Najpierw Beatka z jej mężem i synem

przygotowali nam powitanie miłe

Potem jechaliśmy do Pana Rafała,

gdzie cała rodzina już na nas czekała

I piękne z drewna cuda wyrzeźbione,

które mieć bardzo pragnęłabym

przed domem

Następna trasa

bardzo długo trwała,

pod przewodnictwem Pana Rafała

Oprowadzał nas po okolicy 

z takim zaangażowaniem,

że zakończyło się to moim zakochaniem

W Parku podworskim, 

w Alei grabowej,

I w całej okolicy

prawie bajkowej

Była także Uhruska Wola

Tam się poczułam jak dziecko z przedszkola

Pan Igor, mistrz nad mistrzami,

tak zaciekawił nas opowiadaniami,

że do tej pory śnie o nich 

nocami

Kiedyś w przedszkolu gdy byłam mała

mama tak bajki

ciekawie opowiadała

Serce urosło od tego patrzenia, a dusza - od - zachwycenia

Jak ludzie, co hen gdzieś daleko mieszkają,

swą duszą i pięknem - świat

ubogacają

Pamięć

Fot. M.M

Pamięć jest, jak powracający sen

Czasem koszmarny,

zrywający na równe nogi,

a czasem błogi

Tak bardzo, że

chciałoby się pozostać w nim,

na wieki

Moja pamięć daleko sięga 

i dokładnie pamięta

Związane czerwonymi wstążeczkami,

przykurzone listy,

przekłada z miejsca na miejsce

Czas jej wcale nie szkodzi,

nawet na jej korzyść działa

W pamięci wszystko co złe,

zatarło swoje ostre kontury

A to co dobre,

z biegiem czasu nabrało blasku

i smaku

Bo pamięć - jest kobietą

Z czasem... pięknieje

Przed wyjazdem

Jeszcze zanim zatęsknię 

za Waszym ciepłem,

sercem ogarniam

ten Dom,

w którym spotkać można

radosne iskry Bożej Miłości

Moniko, Marcinie

Dni pod Waszym dachem

są dla mnie skarbem,

który opatulony

ciepłym kocem mojego pamiętania,

zabieram

Powoli, kawałek po kawałku

będę odwijała ostrożnie, by wystarczyło na długi czas

i nic po drodze się nie zgubiło

Miłoszkowi z niesforną czuprynką

i Michałowi z zamyślonym spojrzeniem

gdybym gwiazdkę z nieba

mogła podarować - z pewnością

już by ją mieli

Serca mojego część 

już tutaj zostanie z Wami

czy tego chcecie czy nie

Bo ono z Wami - jakoś dziwnie się

powiększyło...

Spotkanie w Lublinie MBP - Filia 28

Na kolejne spotkanie moi mili

przyjechałam do Lubelskiej Biblioteki - filii

Magiczne to było spotkanie

w sercu mym już na zawsze ono

zostanie

Pani Dyrektor  tak serdecznie  mnie przytuliła

jakbym od dawna Jej znajomą była

Monika Oleksa pytania przygotowała

i ja ze wzruszeniem 

na nie odpowiadałam

Najpiękniejsze na spotkaniu to było,

że tak wiele osób słuchając mych wierszy

 się wzruszyło

Ja sama z trudem łzy hamowałam,

gdy takie wzruszenie w oczach widziałam

Marysiu kochana 

Tobie szczególnie dziękuję,

bo chyba nikt piękniej

mych wierszy - nie recytuje

Słów ciepłych w mej duszy 

nigdy aż tyle nie było

Aż żal, że spotkanie

tak szybko się skończyło

Za wszystko bardzo serdecznie dziękuję

 I z nowym tomikiem przyjechać

obiecuję

Rozmowa z kwiatem

Urodzinowy kwiatek od Kuzynki Basi :)

Niewiele brakowało 

i Twoje zwątpienie

życia by mnie pozbawiło

Widziałem w Twoich oczach brak nadziei

Myślisz, że nie wiem?

Zaśmiecony parapet

obok tego co to -  ciągle

- rozkwitnięty 

i bezczelnie zadowolony

Błyszczący, zapatrzony w swoje piękno

Wiem, że nieraz miałaś mnie już dość,

że chciałaś się poddać

W swej małej wierze,

prawie nie zauważyłaś

mojej cichej niespodzianki

Cierpliwość i wiara…

Ten cud może góry nie przeniesie,

ale zatrzymał Cię prawda?

Usiadłaś ze zdziwienia...