Wiara

Fot.A.W.

Wiary malutkiej

jak ziarnko gorczycy

Wiary

milczącej...

Z nadzieją co idzie w parze...

Wiary z miłości

wypływającej

Chciałabym

trochę dla siebie

w darze

Wiary, że jutro będzie tak samo

 Że słońce znowu przede mną

 wstanie

 Wiary...że nie jest  daremne

moje codzienne

ciche budowanie

Nadziei...  miłości...

nigdy mi nie braknie

-w sercu od dawna

zadomowione

I tylko wiary serce wciąż łaknie

bo bez niej bywa

mocno

przestraszone

W to, że odnajdę

co zagubiłam...

W to, że przytulę

-bo wytęskniłam

Że listy dojdą

powysyłane

choć czasem
 w myślach tylko napisane

Wiary  takiej- mocnej niesłychanie

do tego- co mam już

racz  dać mi
 Panie

Piękno

Fot.A.W.

Namalowałabym

Piękno

gdybym malować

umiała

A potem sama bym się

tym Pięknem zachwycała

Namalowałabym

duszę

dobrego człowieka

I łąkę niebiańską

co na duszę

gdzieś czeka

Czyjeś oczy

co piękno świata

odbijają

I kwiaty co

zakochani często sobie

dają

Moje Piękno

byłoby bardzo kolorowe

Jak serce , jak słońce

jak uśmiech anioła

Malowałabym

Piękno

wszędzie

dookoła

Każdemu dałabym

co dzień Piękno

nowe

Na smutek...

na bóle...

na niepamiętanie...

Takie

by własnie

było

moje malowanie

O Miłości

Fot.Bożena Kabat

Nie pisałam jeszcze o miłości

Tej co nie żąda uniesień

tylko za rękę po lesie

prowadzi

Ciepłym kominkiem rano obudzi

Bez słowa skargi co dzień

na nowo się trudzi

Kocem 

otula gdy zimne noce

Gdy sercu jest zimno

smutki przegania

I cierpliwie uczy zapominania

O złym .. o tym co było...

jakby się nigdy nie wydarzyło

Jest taka prawdziwa

że trudno uwierzyć

czy taka miłość jeszcze bywa

Codziennie od nowa

radość sobą niesie

jak w lesie

stokrotka maleńka

Przy każdym upadku

z pomocą przyklęka

O żadne oklaski nie prosi

Ti voglio bene

jak to   mówią ...

Włosi

 

Fot. A. W.

Tęsknota

Fot.A.W.

Moje serce polubiło tęsknotę

tę, która uczy miłości

Tęsknotę pełną

cichej

 cierpliwości

Serce tęsknotą się 

karmi,

bo tylko ona

trzyma 

wciąż rozpostarte

ramiona

Dla tych co w morze

wypłynęli

Daleko... 

Czy zapomnieli?...

czy czują, że serce czeka?

Cierpliwości 

od nowa uczone

Czy kiedyś z morza

przypłyną

zatopić się w ciepłych ramionch?

Zmęczeni daleką podrożą

życiem...

maskami na twarzy

W cichej przystani na brzegu

me serce... 

wytrwale...

marzy...

Zachwycenie

Fot. A.W.

Chwila zachwytu

nad słowem...

nad gestem..

nad doskonałością

Serce chłonie w milczeniu

Uśmiech....

taki, który zapala

gwiazdy na niebie

Obraz...melodia...

fotografia...słowo...

W tej jednej sekundzie

niepowtarzalne

Serce zamiera

na chwile, może dwie

A może jeszcze drży

ze wzruszenia

Piękno...

Jak dobrze je znaleźć 

obok...

w Człowieku...

w sobie...

Fot. Bożena Kabat

Słonecznie

fot. A.W.

Słońce na dobre się obudziło

Czy obudzi także

zapomnianą...

schowaną

zziębniętą

Miłość?...

Ptaki nut uczą się od nowa

by słońcu wyśpiewać

radość  życia

Kwiat  nieśmiało z ukrycia

wychyla

ciekawe świata  oczy

Już za chwilę na nowo  
całym sobą

ten świat

zauroczy

Wszystko jakby

nagle zwolniło,

by ciepłem się karmić

w słonecznej pieszczocie

Serca

pełne dobroci...

Kolejna wiosna

koło życia

na nowo zaczyna

Zziębniętej miłości

ciepłe chwile

przypomina...

Strach

Fot.Bożena Kabat

Jak ma na imię mój strach

i gdzie się schował?...

Muszę mu się od nowa

przyjrzeć

Co tak naprawdę go niepokoi

i czego mój strach

po prostu się

boi?...

Jak go oswoić?...

Śmierci strach bał się

swego czasu

dopóki

nie dotknęłam 

Lasu…

Niebieskiego

gdy z Tatą za rękę...

nucąc Mu ..cichutko
 piosenkę…
... śmierci już się strach nie boi

Odrzucenia?.. samotności?

Bólu…

Słabości??...

A może wołania w ciszę

daremnego

Bezsilnej walki o coś

naprawdę ważnego?….

Siedzi głęboko schowany

I liże ciągle

jakieś stare

rany…

Jak stracha odwagi nauczyć?..

by przestał

się  za mną taki smętny

 włóczyć….

Pocieszenie dla M.

Fot.A.W.

Daleko

 Cierpi serduszko

mi bliskie

i nie wiem co robić

Czy Anioły prosić

znajome

wszystkie?

Myśli ciepłe  spakować na drogę

Aniołom

bo sama nie mogę

bo  droga daleka

Nie dla Aniołów

dla mnie...

dla człowieka...

Najpiękniej  jak tylko potrafię

I sercem i duszą

ogrzeję Anioły

nim w drogę wyruszą

Uśmiech na drogę spakuję

 bo tak czuję, tak trzeba...

potrzebuje
mnie ktoś

komu przychyliłabym Nieba

Dzień Kobiet

Fot.Bożena Kabat

Przyjaciólko moja kochana

Jeśli przypadkiem poczujesz się

zapomniana

i może bukietem kwiatów

nie zostaniesz zbudzona ze snu

 w tym szczególnym

Dniu

Wiedz ,że  nikt tak 

życzliwie o Tobie nie pamieta

w dniu Twojego...naszego 

święta

jak ja...

Kiedykolwiek w mym życiu

się pojawiłaś

zawsze w sercu swój ślad

zostawiłaś

Czy razem siedziałyśmy

w szkolnej ławce

czy kiedyś na kawce

zwierzeniom końca nie było,

a może coś razem nam się

przydarzyło?...

A może śniło nam się to samo

i w środku nocy do Ciebie pisałam

gdy sobie nagle coś

przypomniałam?..

Ciepłym słowem

moja kochana - ogrzałaś

gdy rana tak bardzo bolała,

że bardziej nie mogła

Bo tylko Ty wtedy mnie zrozumiałaś

W dniu Twego święta o Tobie 

pamiętam

Dziękuję -czy jesteś daleko 

czy blisko

Ty przecież wiesz 

to wszystko

 co dziś chciałabym Tobie ...świątecznie

Od serca przekazać

uścisnąć ...serdecznie

Tęcza

Na drugim końcu tęczy

mieszkają marzenia

Kiedy płacz

w uśmiech się zmienia

kiedy po deszczu w kroplach tańczące

zaświeci

słońce

Gdy łza po policzku

spływa już ostatnia

bo jeszcze się gdzieś zagubiła

 i przez roztargnienie uśmiechu

nie zauważyła

Na drugim końcu tęczy

jest zawsze kolorowo

 I co dzień  nadzieja

rodzi się tam

na nowo

Często na króciutką chwile

przysiadają przy tęczy

zmęczone ...wyblakłe...

motyle

Drugi koniec tęczy kusi kolorami

wybrałabym sie kiedyś

razem

z motylami

W chwilach Twego smutku

drogi Przyjacielu

miałabym dla Ciebie

kolor...

jeden z wielu...

Przebudzenie

Fot.Bożena Kabat

W promieniach słońca
budzi się uśpione

życie

Otwiera oczy

w zachwycie

nie mówi nic

tylko myśli

Ile chwil przespało

co je ominęło

co prześlizgnęło się

po lodowej tafli zapomnienia

 Życie nagle otwiera oczy

I... robi rachunek sumienia

I tak do końca nie wie

gdzie wtedy bywało

Ile ważnych chwil przeciekło

a ile się zatrzymało

Kiedy samo o sobie

życie śniło

Co tak naprawdę

się wydarzyło

Promień słońca i…

jakaś łza zaplątana

obudziła

Życie...

Zapomniało już

jak może być ciepło