Jesienne piękno

Piękno...

Malowane barwnymi liśćmi 

i tęsknotą za czymś 

co do końca 

nie nazwane 

Robi się cicho 

coraz ciszej

Ostatnie promyki 

jesiennego słońca 

i szelest pod stopami 

Poczuj... 

Całym sobą poczuj 

Od stóp 

do głowy 

A jesienne nasycenie

odgoni czyhającą 

tuż za progiem

melancholię 

Gdyby tak...

A gdyby tak 

 wysokości balonu

spojrzeć na swoje życie

Raz przyjrzeć się temu 

co wydaje się tak istotne

 że sen zabiera

Gdyby tak 

unieść się wyżej nieco 

i wzrokiem szerzej ogarnąć 

Można się zdziwić 

Ile niepotrzebnej

 krzątaniny 

Jak proste drogi

 zapętlić się nieraz mogą

 niepotrzebnie i uczynić z życia 

karuzelę 

która kręci się może 

szybko

 ale właściwie bez celu

A czas upływa ...

Uczę się

Uczę się

 z prądem płynąć 

Prądem rzeki

 stworzonej tylko dla mnie

Nie obijać się 

o niepotrzebne kamienie

By nie marnować czasu 

na leczenie siniaków 

Płynąć tak 

by móc widoki piękne

 podziwiać 

Wschody i zachody słońca 

oglądać 

I radośnie wyczekiwać

 kolejnego zakrętu 

A z nim - czegoś nowego 

i fascynującego 

Uczę się

 że każdy zakręt 

niesie z sobą dobro

i piękno

A jedyne co muszę 

to oddychać płynnie 

głęboko 

I... dopłynąć do 

oceanu 

Gdybym...

Fot. Helena Mizera

Gdybym porę roku 

wybierać miała

 którą bym być chciała 

To jesień... 

Gdy tak cudnie 

w lesie... 

Pięknie jest umalowana 

jak dama

Niesie nostalgię

 i zamyślenie 

ma pełne też wspomnień 

kieszenie 

Kolorowa magiczna...

Z miłością patrzy na świat 

Pomimo swoich 

lat 

jest nieustannie młoda 

już taka jej 

uroda 

I nigdy nie zawodzi 

zawsze na czas 

przychodzi