Wigilia Dnia Wszystkich Świętych

Fot. Gabrysia K.

Snują się myśli 

październikowo  - jesienne

Snują się w mojej głowie, 

jak zagubieni wędrowcy

w zamglonym lesie

Smętnie snują się

 z kąta w kąt,

bo jakoś nie chce ułożyć się

w całość

to... przypominanie

Nie chcą ułożyć się 

w magiczną pieśń,

żeby tam po drugiej stronie

chóry anielskie

wyśpiewały ją

jasnym, ciepłym, 

radosnym głosem

Może jutrzejszy płomień

cichutko tlącej się świecy

drogę oświetli?

Myśli pogrążone w szarości,

zagubione w nieładzie

nagle staną się 

jednością i popłyną,

wraz z tęsknym spojrzeniem

tam w górę

Modlitwą...

Seria „urodzinowa” - Dla Aldonki

Refleksolożki w Warszawie ;)

W ostatnim dniu października,

gdy jesień powoli odchodzi
Od rana gra piękna muzyka
bo ktoś urodzinki obchodzi

I jeszcze właściwie do końca

 na sto procent nie zatwierdzono

czy lepiej gdyby to  "Dziady"

czy też Halloween - dziś obchodzono

Ja jednak wiem to na pewno

  nie czarownicą -  jest

- lecz  jest królewną

Królewną nalewek, ziółek wszelakich

o różnych kolorach

i rożnych smakach

Miesza, gotuje na wszystkie sposoby

lekarstwa wymyśla 

na wszelkie choroby

A jeszcze do tego wszystkiego

kota ma - lecz nie- czarnego

Szary koteczek 

z Aldonką w parze

stoi i miesza

w ogromnym garze

Bo to Aldonka ma dziś urodziny

życzenia jej zaraz wszyscy złożymy

Aldonko droga - samych radości

zdrowia dobrego 

i wiele miłości

Marzeń spełnienia, głęboko schowanych 

tych - nawet - nikomu

nie powiedzianych

Tego Ci życzę - ja - koleżanka

z samiusieńkiego - dzisiaj - poranka

Ponad...

Fot.Magdalena Winnicka

Nieważnymi słowami,

myślami prowadzącymi do...nikąd

nie zaśmiecaj 

darowanego Ci dnia… 

Długim i nikomu niepotrzebnym

 milczeniem

 serca też zasmucać nie warto 

Bo tylko Czas...

On władzę trzyma w swych dłoniach

i on szyderczo śmieje się

ponad tym wszystkim

Jakże malutkie

to nasze zabieganie...

zasmucanie...

zatroskanie...

Budowanie - nikomu niepotrzebnego

napięcia

Po co?…

Nie można

tak po prostu?

 podejść 

i czułym ramieniem 

otoczyć 

 Patrząc w oczy powiedzieć

„dobrze, że jesteś"?

Październik

Fot. Gabrysia K.




Dostojnie po świecie
spaceruje Październik

Przygasił nieco

wieczorne oświetlenie

Przyciszył ptasie śpiewanie

Cierpliwie wkłada

do jesiennego 

schowka 

cały nieporządek, 

który spotka na swojej drodze

Kolory światu nadał -

 nieco stonowane

by oczy i serca

mogły odpocząć...

Po rażącej zieleni wiosny

i rozpalonej żółci lata

Przechadza się 

i cichym szeptem

w powiewach wiatru

za zamkniętymi oknami

przypomina o przemijaniu...

Sny

Fot Gabrysia K.

Czasami śnię sny kolorowe

namalowane

resztkami farb, 

z których powstawał

obraz zachodzącego słońca

A czasem -  czarno białe, 

jakby pióra anielskich skrzydeł

zaplątały się 

w czarne myśli...

w nocy - jakby czarniejsze

A czasem sny mają barwę zielonych odcieni

nadziei

lub barwy jesiennych liści,

pełnych ciepłych wspomnień...

Te dobre sny

chciałabym sercem posłać tym,

którzy daleko i czasem

 złe sny miewają

bo i tak bywa... 

A kiedy nic nie śnię,

wtedy na anielskich skrzydłach

uniesiona

podróżuję tam,

gdzie na jawie nikt o mnie 

nie pamięta

Jesienne anioły

Fot. Gabrysia K.

Po to dał Bóg niektórym aniołom stopy

by mogły stąpać

 po dywanie usłanym

 z jesiennych liści

Żeby sercem mogły zbliżyć się

 do serca

zagubionego człowieka

Zostawić swe ślady

i ułożone z kasztanów 

drogowskazy

By skrzydłom dały odpocząć na chwilę

i na swych giętkich 

i niepewnych stopach

przez chwilę pod rękę,

jak z bratem,

jak z siostrą 

poczuły, że bardzo 

są na ziemi potrzebne

Wyglądają jak Ty i ja…

 tylko jakoś tak dziwnie

 leczą 

nieuleczalne

 i zmieniają wszystko 

co na swej drodze spotkają

na lepsze

Mosty

Zapora Rożnowska

Z łagodnością spadającego

jesiennego liścia

Z cierpliwością leżącego

owocu kasztana,

który nie wie

jak czeka go los

Z miłością ciepłą

jak promienie

jesiennego słońca, gdy

między drzewami...

w chowanego….

Chciałabym stanąć

na mostach, których przecież

nigdy

nie spaliłam

Z delikatnego babiego lata

utkać bym chciała

dywany

Zgliszcza, których czas 

nie zdołał jeszcze

obrócić w pył

zmieniłabym 

w mosty - wielobarwne...tęczowe...

Kuszące swoim pięknem

zapraszające….

Rozdział drugi

Fot.Bożena Kabat

   Z wielkim wzruszeniem i radością, chcę się podzielić z Wami tym, że przed chwilą moje wiersze zredagowane i ułożone w całość, powędrowały do Lublina, do wydawnictwa Polihymnia.
Czuję doniosłość tej chwili i dlatego nie mogę spać :-)))
Teraz tylko pozostaje czekać w nadziei, że może  za miesiąc… będę trzymała w rękach ( i mam nadzieję -  nie tylko ja..) mój pierwszy tomik wierszy.
Dziękuję za cichutkie szepty, te "bez poganiania…ale czekamy na kolejne wiersze..:-)))
   Moje podróżowanie dobiegło końca, wiersze poszły do druku, więc spokojnie i bez pośpiechu mogę dalej dzielić się z Wami tym, co mi w duszy gra… i tym samym rozpocząć kolejny rozdział mojego bloga.