Dla dzieci mniejszych i większych "Aniołkowo"

Przyfrunęły nie wiadomo skąd
i nawet nie wiem dlaczego

Na swych cienkich skrzydłach 

wpadły do pokoju mego

Usiadły na kanapie

 potem przy kominku

Miały prawie wszystkie

uśmiechnięte minki

Chudy i gruby

w niebieskiej sukience

I dwa trzymające 

się mocno za ręce

I zanim się dobrze 

zorientowałam

pokój już pełen 

aniołów miałam

Usiadłam zdziwiona

w fotelu bujanym

by zapanować 

nad tym bałaganem

Większe i cięższe

 na biblioteczkę

bo - bez obrazy 

- ważycie troszeczkę

Mniejsze zmarznięte

blisko kominka

by smutną nie była

z zimna - anielska minka

A tym zamyślonym,

 co mają mądre miny

nad biurkiem z komputerem

miejsce przydzielimy

By na pisanie moje

zawsze oko miały

i czasem pomysły 

anielskie podawały

I nie wiem 

jak to właściwie się stało,

że dla aniołów

wciąż miejsca jest za mało

Lecz dobrze jest mieszkać 

z tyloma aniołami,

jeśli nie wierzycie

musicie sprawdzić sami

Gabrysia - dzieciom " Malowane jajka"

Fot. oraz wykonanie Helena Mizera

Jak zwyczaj stary 

tego nie pamiętam,

jednak zawsze

kiedy idą Święta

A dokładnie 

Wielka Sobota nadchodzi

na poświęcenie potraw

do kościoła się chodzi

Do koszyczka mama 

smakołyki wkłada

których pod żadnym pozorem 

z koszyczka się nie zjada

Są tam różne 

świąteczne przysmaki 

Kiełbaska, szyneczka 

i z cukru kurczaki

I teraz Wam powiem,

że to nie jest bajka

w koszyczku być muszą

malowane jajka

Od rana w sobotę 

wszyscy się krzątają,

bo na te jajka 

pomysły różne mają

Do farbek wkładają 

je czasem kolorowych,

a czasem do zwykłych

łupinek cebulowych

I nawet nie wiem 

jaką miałbyś na jajka ochotę,

nie możesz przed święceniem

zjeść ich w Wielką Sobotę

Kiedy  zawartość koszyczka 

będzie  poświęcona,

na pięknym talerzu 

zostanie ułożona

By w dzień świąteczny

z rodziną przy wspólnym śniadaniu,

zajadając święconki

pamiętać o Zmartwychwstaniu

Wesołych Świąt

Świątecznie

Znów kolejne wędrowanie

prowadzi do Twojego Grobu,

 by razem z Toba poczuć cieżar 

zmęczenia i potwornych kamieni

- zapomnienia i zniechęcenia

Pozwól usłyszeć radosne bicie dzwonów

i daleko brzmiące 

Alleluja

Na nowo odkryć zarośnietę drogi

i w świetle radosnego poranka zobaczyć

- dokąd prowadzą

Zanim zbłądzimy

zanim światło zgaśnie

daj się Panie nacieszyć

światłem Miłością

i pokojem

Niechaj wystarczy każdemu z nas

na dni ciemności

i kolejnych zagubień

Światowy Dzień Poezji - KONKURS

Kochani. 

Przedstawiam Wam kolejny konkurs.

Tym razem ogłoszony przez "Patronkę medialną" tomiku dla dzieci, który już już... prawie puka do mych drzwi. 

Zapraszam do wzięcia udziału. 

Jak wiadomo 21.03 jest Dniem Poezji to uważam, że lepiej nie może być ;)

TU KLIKAMY I JEST KONKURS

Nawet dla zabawy i odświeżenia wspomnień, warto przypomnieć sobie zabawne wydarzenie z czasów dzieciństwa, oraz książkę która wywarła największe wrażenie.

Z przyczyn technicznych w konkursie nie wezmę udziału, ale z wielką chęcią podzielę się z Wami pewnym zabawnym wydarzeniem.

Moi kuzyni, kuzynka i ja często sypialiśmy u naszej wspólnej babci, która mieszkała niedaleko Wesołego Miasteczka. 

Pewnej niedzieli, będąc w kościele, nie wrzuciliśmy pieniążków otrzymanych - do koszyczka ( o zgrozo...) i postanowiliśmy "zaszaleć" za nie, w Parku Kultury i Wypoczynku.

Pieniążków zbyt wiele nie mieliśmy i wpadliśmy na genialny pomysł. 

Po Parku Kultury jeździ- zresztą do tej pory - taka oto kolejka.

Do Wesołego Miasteczka był spory kawałek drogi. Ze względów oszczędnościowych kupiliśmy tylko dwa bilety na kolejkę i było tak : dwie osoby jechały, a dwie biegły do następnej stacji - wzdłuż torów.  Potem następowała zmiana - żeby było sprawiedliwie. Takim sposobem dotarliśmy pod bramę Wesołego Miasteczka.

Pić nam się chciało ogromnie. Niestety napoje były tylko za bramą, a my nie mieliśmy już pieniążków na wykupienie biletu do Wesołego Miasteczka. Nie pamiętam jak to było, czy kogoś poprosiliśmy by nam kupił oranżadę i podał przez płot... chyba jakoś tak.

Od babci potem na się nieźle dostało, bo mało tego, że obiad zimny to my nawet nie mieliśmy siły go zjeść. Bylismy tak zmęczeni.

A moja książka to - "Gałka od łóżka" Mary Norton.

Z chęcią przeczytałabym ją znowu.

Ja tu gadu gadu, a czas konkursu płynie.

Zapraszam do udziału i życzę powodzenia.

Pożegnanie

Fot. B. Soczyńska

Kartka świąteczna 

zaadresowana 

Na biurku leży

 krótki sms „ co słychać - jak zdrowie ?”

ktoś go przeczytał 

obcy głos 

w słuchawce

"ten numer już od jutra 

będzie nieaktywny…"

Pani Aniu

dziękuję

za zwierzenia

za rozmowy

za całą serdeczność

i za ciągłą obecność

przez większość mojego życia

za zaufanie... 

 

  

Do zobaczenia…

Gabrysia - dzieciom " Wiosenka - Piosenka"

Fot. Beata Soczyńska

Wiosenko - piosenko

ptaszków ćwierkających

Przybywaj już do nas

zmarzniętych - tęskniących

Przybywaj odziana 

w kolorowe szatki

a my tobie w zamian 

damy piękne kwiatki

Śniegu mamy dosyć 

i ponurych dni

Wiosenko kochana

przybądź w w końcu TY 

Zimę wygonimy 

za morza i lasy

z tobą niech się zaczną 

już cieplejsze czasy

Czekamy na ciebie 

kochana wiosenko

i cie przywitamy

wesołą piosenką

"Tralala lalala -

- o wiośnie piosnka ta..."

Jubileuszowy konkurs

Kochani Czytelnicy. 

Dzisiaj znowu trochę prozy.

Pamiętam chwilę kiedy bardzo cieszyłam się z pięciotysięcznej odsłony bloga. Było to dla mnie wielkie święto. Nawet napisałam z tej okazji wiersz, który zamieszczony jest na końcu pierwszego tomiku " Pogodna dojrzałość" jako podziękowanie.

Licznik właśnie zbliża się do pięćdziesięciotysięcznej odsłony i to skłoniło mnie do refleksji.

Co wydarzyło się w ciągu tych czterdziestu pięciu tysięcy odsłon?

Sporo. Ukazały się dwa tomiki, zrobiłam sporo kilometrów przemierzając kraj wzdłuż i wszerz.

Wzięłam udział w wielu cudnych spotkaniach z czytelnikami. Odwiedziłam odległe zakątki naszego kraju

takie, w których nie ma nawet zasięgu internetu ;) 

Poznałam ogromną ilość osób, o których istnieniu nie miałabym dotąd pojęcia.

A teraz czekam na... i tu uwaga... projekt do zatwierdzenia. 

A będzie to projekt tomiczku z wierszami dla dzieci pt. Gabrysia - dzieciom.

Ilustracje do tomiku wykonała Magda Opałka z Lublina i mam nadzieję, że to jest to dla nas  początek czegoś nowego i wspólnego. Madziu - buziaki :)

Premiera tego wydarzenia będzie miała miejsce w Lublinie - szczegóły podam wkrótce.

Pomyślałam sobie, że nigdy jeszcze nie było u mnie konkursu.

Kto z Was kochani dokona pięćdziesięciotysięcznej odsłony bloga i (żeby nie było zbyt prosto) prześle mi na maila zrzut ekranu z tym właśnie numerkiem - dla tego będzie pierwszy - jeszcze ciepły tomiczek pt. "Gabrysia - dzieciom" z dedykacją, dla kogo tylko sobie wymarzycie :)

Jest też pierwszy patronat medialny, a jeszcze wszystko jest możliwe. Zapraszam do współpracy. 

Patron medialny tomiczku

Powroty

Każdy powrót 

napełnia radością

Dom stęskniony

człowieczego ciepła,

znieruchomiał w oczekiwaniu

i zamarzł...

Powoli rozgrzewa się

jego zziębnięte 

z tęsknoty serce

Każdy powrót do domu 

to magia

Taka sama jak

spotkanie

długo nie widzianej

odłożonej na później miłości

Magia powrotu… 

- gdzieś zawsze

  na ciebie czeka

Odwiedziny

Fot. H. Mizera

Zabłąkana truskawka 

tańcząca

 na dnie kubka

Zatęskniłam 

za smakiem lata, a może 

wczesnej wiosny...

 Za drzewem 

mandarynkowym

To taka tęsnota 

cykliczna 

Zawsze wpada 

o tej porze roku

Skrucha

Fot. Helena Mizera

Nie przepraszaj 

kiedy wydaje ci się że 

za bardzo...

Co mogło być za bardzo?

Tego nie wiesz i pewnie

nigdy się nie dowiesz

Przepraszaj, że zbyt mało...

wtedy zrozumiem.

Nie przepraszaj, za swoje słabości

niby dlaczego?

Wtedy nie byłoby tej całej 

walki...

dobra ze złem

Wolni są tylko ludzie o sercach,

jak zimny plastik

Ciesz się, że do nich 

nie należysz