Maj tuż tuż

Weź głęboki 

wdech

zatrzymaj się

Oczy otwórz 

to 

najważniejsze

A teraz spójrz

Piękniej już 

chyba

 być nie może

Kwiecień - plecień

Kochani 

Kończy się już cudowny miesiąc kwiecień, który był dla nas pełen atrakcji. Chciałam się podzielić wrażeniami - bo naprawdę jest tego sporo, a maj zapowiada się równie intensywnie i ciekawie.

Miesiąc zaczął się spotkaniem w chełmskiej bibliotece 

Było też coś, o czym miałam Wam opowiedzieć, jednak - nie ma co opowiadać, bo po po prostu nikt nie przyszedł. Dziewczyny się wysilały i starały, jednak... ani w pierwszym dniu, ani w drugim - zainteresowania tematem nie było. 

Ale podziękowanie mam :) za poświęcony czas

Potem nastąpił długo oczekiwany wyjazd do naszych ukochanych Dusznik 

A stamtąd wyruszaliśmy na spotkania i nie tylko :)

To Polanica zdrój

 A to Lewin Kłodzki i Kudowa zdrój

Piękny to był czas... byliśmy razem i spędziliśmy tam wiele cudownych chwil.

A to spotkania z przedszkolakami Niepublicznego Przedszkola Babaloo w Katowicach

I jeszcze Szkoła Podstawowa w Lędzinach

Z tego wszystkiego przegapiłam piątą rocznicę istnienia mojego bloga.

I jak teraz na to wszystko patrzę, to myślę sobie, że gdyby pięć lat temu, ktoś pokazał mi te wszystkie zdjęcia, to byłby to dla mnie conajmniej jakiś kosmos.

Wierzycie w to, że tak może się odmienić życie? 

I jeszcze plan na maj 

Znowu

Tak szybko

Tak cicho

Tak znienacka

Sprytnie 

I podstępnie 

Działa 

Tylko

Ona

I znowu 

Kolejny

Pusty

Numer

Telefonu

Którego 

Już

Nikt

Nie odbierze 

Chwila

Pozdrawiamy z Kotliny Kłodzkiej :)

Chwila

serdecznego 

uśmiechu

z samego nieba

i cud

 Jestem

 Kocham

Oddycham

Żyję...

Zaproszenie

14 i 15 kwietnia mamy zaszczyt zaprosić na spotkanie z literaturą w Katowicach! 

Organizatorzy projektu społecznego BooKat serdecznie zapraszają na wydarzenie, podczas którego odbędą się wykłady, warsztaty oraz  spotkania autorskie. Będzie można również zdobyć fantastyczne nagrody w licznych konkursach !

Mamy na celu promowanie literatury, ale także łączenie pokoleń – zapraszamy jednocześnie dzieci, młodzież, dorosłych i osoby starsze. Wydarzenie odbędzie się na terenie Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach, w budynku A. Trwać będzie od godziny 10 do około 18 przez cały weekend! Wstęp całkowicie darmowy.

Jesteśmy grupą 16-18 latków, którzy nie zarabiają i są non-profit. Cały dochód z wydarzenia przekazany zostanie na fundację – porozstawiane będą puszki, do których można będzie przekazać wsparcie finansowe. Naszemu wydarzeniu patronują m.in. III LO im. Adama Mickiewicza, Uniwersytet Ekonomiczny, radio Silesia, Prezydent Miasta Katowice, gazeta Cogito oraz telewizja TVS. Możecie nas znaleźć na stronie internetowej BooKat.pl oraz fanpage na facebooku o nazwie „BooKat”. Gorąco zachęcamy do odwiedzenia. Pamiętajcie – kwietniowy weekend 14-15 rezerwujemy sobie w kalendarzach

I będę tam z dziećmi rozmawiała i się spotykała :) - a co z tego wyniknie? 

Opowiem Wam po powrocie  z Doliny Kłodzkiej, gdzie od razu w niedzielę wyjeżdżamy 

z mężem, aby pobyć razem w cudnych i najmilszych naszym sercom Dusznikach.

 Etiuda Szopena Światełko do niebai tak naprawdę w...

( to wiersz,  jeden z moich pierwszych, który powstał w Dusznikach :) )

 Będą także spotkania autorskie w Bibliotece w Polanicy Zdroju i Lewinie Kłodzkim

Wielka wygrana

Kolejny rozdział, do dalszych przygód Pawełka i jego pieska, jak wszystkie rozdziały, powstał na faktach autentycznych. Właśnie mijają dwa lata od tamtych przeżyć, a wydaje mi się, że to było wczoraj. A kiedy indziej wydaje mi się, że to był sen, piękny sen. 

Ale nie... autko jest i ma się dobrze :)

Myślę, że przygoda ta, musi przejść do historii, bo takie rzeczy na codzień się nie zdarzają. 

Oczywiście okoliczności i imiona, trochę zmienione - miłej zabawy przy czytaniu Wam życzę, a ja powspominam ze wzruszeniem.

W domu Pawełka panowała miła i błoga cisza.

Jedno z pierwszych wiosennych popołudni, mijało spokojnie
i leniwie. Tata po powrocie z pracy, czytał gazetę, babcia odpoczywała po porannych pracach w ogrodzie, Marysia spała w swoim łóżeczku na balkonie, a mama korzystając z chwili spokoju, czytała i pisała na komputerze.
Pawełek kończył odrabianie lekcji i właśnie miał zamiar z Mikusiem wyjść do ogrodu, kiedy rozległ się krzyk, a właściwie pisk mamy.
Chłopczyk szybko pobiegł do pokoju, w którym była mama, a w drzwiach spotkał się z przerażonym tatą i równie przerażoną babcia.
– Na litość boską Iwonko co się stało?
Tata podbiegł i złapał mamę za ramiona. Ta miała ogromne oczy, pełne łez, a dłonią zatykała sobie usta, jakby chciała powstrzymać się od dalszego pisku.
Babcia z Pawełkiem usiedli na kanapie. Dobrze, że Marysia się nie obudziła.
– Krzysiu, wy... wy... wy...
– Co my Iwonko?- Tata był coraz bardziej przerażony.
– Wygraliśmy samochód, a właściwie to Mi... Mi... Mikuś wygrał. W pokoju zapadła cisza.
– Iwonko, czy ty aby dobrze się czujesz?
Tata troskliwym gestem, dotykając czoła mamy, sprawdził, czy nie ma temperatury.
– Krzysiu – czytaj.
Mama odwróciła ekran laptopa stronę taty.
„Witam serdecznie,
jest mi niezmiernie miło poinformować Panią, że nadesłane przez Panią zdjęcie zwyciężyło w naszym konkursie, w którym nagrodą główną jest Opel KARL.
Zdjęcie zostanie opublikowane w najbliższym wydaniu "Pogody na życie".
Mam prośbę o odesłanie maila z telefonem kontaktowym.
Chciałabym skontaktować się z Panią telefonicznie w celu ustalenia szczegółów odbioru nagrody.
Samochód będzie do odbioru w jednym z salonów Opla najprawdopodobniej w czerwcu (jesteśmy w trakcie ustalania dokładnej daty odbioru z producentem).

Uprzejmie proszę o kontakt”.
Tata przeczytał wiadomość i z wrażenia usiadł na podłodze.
Pawełek z babcią siedzieli bez słowa
– Ale o co chodzi Iwonko, przecież to jakaś kolejne oszustwo. Jakie zdjęcie?
– Bo ja wam nic nie mówiłam, jakoś nie było okazji – mama powoli odzyskiwała głos i spokój. Pamiętasz gazetę, którą kupiłeś mi, kiedy leżałam chora? Tam był konkurs na ciekawe zdjęcia z wakacji i główną nagrodą był Opel taki samochód.
Tata roześmiał się, bo mama mówiła, jak do małych dzieci.
– Ja wysłałam to zdjęcie znad jeziora pamiętasz? Wtedy byliśmy na wycieczce.Ty rano z Mikusiem poszedłeś na ryby,
a potem został na chwilę sam i pilnował twojego sprzętu. Wyglądało to tak, jakby on łowił te ryby.
.– No tak i wtedy właśnie zrobiłem mu zdjęcie – dokończył tata.
– To zdjęcie właśnie wysłałam. Wtedy się nudziłam, bo leżałam w łóżku, a później zapomniałam wam o tym powiedzieć.
– Iwonko oni proszę o kontakt, napisz im może swój numer telefonu i w końcu się czegoś dowiemy.
Mama tak zrobiła po godzinie zadzwoniła miła pani z redakcji gazety. Wszystko to okazało się być najprawdziwsza prawdą. Zdjęcie Mikusia łowiącego ryby, zrobiło taką furorę, że komisja jednogłośnie orzekła, iż ono właśnie zdobywa pierwszą nagrodę.
Dopiero potem w domu Pawełka zapanowała prawdziwa radość. Babcia z tych emocji, musiała połknąć dodatkową tabletkę na serce. Jedna Marysia, nieświadoma niczego, cały czas smacznie sobie spała. W ciągu kilku następnych dni, jeszcze kilka razy dzwoniono z redakcji gazety.
Po miesiącu, w kolejnym numerze ukazało się zwycięskie zdjęcie Mikusia, z nazwiskiem mamy Pawełka, jako zwyciężczyni konkursu. Tata kupił od razu 10 numerów, żeby zachować na pamiątkę, a także rozdać znajomym.
Po dwóch tygodniach, od ukazania się zwycięskiego zdjęcia, samochód był gotów do odbioru i cała rodzina po niego pojechała.
Do salonu zawiózł ich wujek Stefan, brat taty, bo przecież musieli wrócić do domu nowym samochodem.
Jechał tata, bo tylko on miał prawo jazdy, mama, bo ona musiała osobiście odebrać nagrodę i oczywiście Pawełek.
Oficjalnie właścicielką ślicznego, czerwonego samochodu, została mama Pawełka, bo to ona wysłała zdjęcie na konkurs, ale wszyscy wiedzieli, że honorowe miejsce należy się Mikusiowi.

Kiedy wjechali na podwórko, babcia już niecierpliwie spacerowała razem z Marysią wózeczku, a piesek, od razu musiał dokładnie samochód pooglądać.
Tylko otworzyły się drzwi, wskoczył do środka, jakby wiedział, że pani z gazety czeka już na sesję zdjęciową Mikusia i jego nowego samochodu.
Wieczorem tata przyznał, że tak naprawdę, to teraz dopiero uwierzył w to, co się wydarzyło.
– Trzeba naszemu bohaterowi zakupić jakiś specjalny fotelik – śmiał się głaszcząc pieska po główce. 

A tutaj moja najsmaczniejsza wygrana - KLIK