Ocalmy


To wszystko kiedyś minie

Z nami

czy bez nas

Nic wiecznie przecież nie może trwać

Nawet najdłuższa żmija 

kiedyś mija

Ważne jest by zachować 

swoją godność

by po wszystkim mieć się jeszcze 

do kogo przytulić

móc zobaczyć promienie słońca 

w oczach drugiego 

człowieka 

Bo mogą zostać tylko zgliszcza  

świata który już mija

i zgliszcza człowieczeństwa

Ocalmy w sobie miłość serdeczność

ciepło i nadzieję 

by było z czego budować

od nowa

Pomimo wszystko 

niech one przetrwają…

12 komentarzy:

  1. Tak, próbujemy każdego dnia, oby wynik okazał się zadowalający!

    OdpowiedzUsuń
  2. Kocham Twoje wiersze, ja naprawdę je kocham. Wspaniały, tak prawdziwy, tak szczery. Zawsze piszesz prosto z serca, nie to, co ktoś chce usłyszeć, a to, co czujesz i dlatego Twoje wiersze tak łatwo wchodzą w serce. Ja się bardzo staram, każdego dnia się staram. Wiele mnie spotyka, muszę wiele pokonać, ale nie pozwalam, by smutki przewyższały radość, bo mam przecież bliskich obok, a to moja siła, moje szczęście, tak samo natura, moja blogowa rodzina i pasje. Zdrowie mi trochę kuleje, ale pokonam dziadostwo. :))) Dziękuję za to, że prowadzisz tego bloga i mogę czytać Twoje wiersze. :))) <3

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nie masz pojęcia, jak bardzo Twój komentarz poruszył moje serce. Dziękuje, dziękuję, dziękuję.
      Masz rację, piszę wprost z serca, a wiesz jak było z tym wierszem? Codziennie wieczorem siadam i pisze swój dziennik - to jest dla mnie "święta" chwila, dla której wyciszam telefon, żeby mi nikt nie przeszkadzał i czasem pisząc refleksje minionego dnia - stwierdzam, że mozna się nimi podzielić. Dokładnie tak było wczoraj i może dlatego tak właśnie to odebrałaś. Buziaki przesyłam i chyba pozwolę sobie Twój komentarz zamieścić na moim profilu fb - oczywiście anonimowo - bo jest dla mnie diamentem.

      Usuń
  3. Obyśmy potrafili chronić te najważniejsze wartości w życiu.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Będzie trudno, ale damy radę... kto jak nie my prawda Aguniu?

      Usuń
  4. Bardzo na czasie:) Za dużo złego naraz się dzieje i niejedna psychika zaczyna szwankować. Masz rację Gabrysiu, trzeba wiele ocalić bo na zgliszczach buduje się o wiele trudniej.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Przerażające Ewuniu jest najbardziej chyba to, jak w takich sytuacjach ludzie między sobą potrafią się skłócić - nawet w rodzinach.

      Usuń
  5. Jak żal, że nie możemy dogadać się, że nie szanujemy zdrowia i życia innych. Jak żal, że zatracamy się w nienawiści. A może to tylko zły sen, że obudzimy się i wróci piękno życia. Pozdrawiam serdecznie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Wiesz, że ja od początku tego dziwnego czasu mam takie wrażenie, że to sen? I jakoś nie potrafię wie pogodzić z tym, że to wszystko dzieje się naprawdę. Pozdrawiam serdecznie.

      Usuń
  6. Ocalmy w sobie miłość, ciepło i nadzieję, piękne słowa na te trudne czasy!

    OdpowiedzUsuń
  7. Gabrysiu tak pieknie sie rozwijasz...co zagląne po przerwie to Ty dużo do przodu,,wiersze, książki..super.Serdecznie pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń

Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.